De kilometers asfalt en natuurstenen kinderkoppen gaan langzaam onder de schildpad door.
Het weer is wisselvallig maar ik heb het erger meegemaakt in Frankrijk deze tijd van het jaar. Zowaar spot ik soms de zon en kan de jas zelfs uit. Tot nu toe gaat alles nog fijn binnendoor. Ik heb eigenlijk ook niet zo gek veel te melden aan jullie maar wil wel graag even wat foto's delen van een leuke tussenstop die ik had. Namelijk in het dorpje Verteuil-sur-Charente, werkelijk schitterend. Ik sluit af met een nieuw gedicht, Frankrijk geeft wat dicht inspiratie.
De vriendelijke passant.
Diegene die glimlacht tijdens het passeren of vriendelijk knikt alsof ie je kent. Diegene die niet gehaast voorbij rent.
Diegene begrijpt het leven, schenkt een beetje vriendelijkheid met een kleine knik of lach, zo aan jou voor een fijne dag.
Maak jouw eigen website met JouwWeb